wirując z uniesioną głową

.... tym, co we dwoje

Zapuściła się pomiędzy figury głodu na molo

a ja już zapomniałem niemal jak się śmiać

Charlotte czasem śni o wiszących ogrodach

a ja już nie wskakuję w biegu do pociągów



W podróży na wschód otuliły mnie pragnienia

a wędrowałem ufny pośród rozpalonych remiz

choć jest mnie jakby powoli mniej

podglądam swe miejsca na ziemi



Coś nie dawało jej spokoju nad ranem

pytałem ile jeszcze nam zostało tańców rozszalałych

Teraz pojechała na chwilę i kwilę pod drzwiami

oczadzony odmiennym pamiętaniem.

... wędrującym za dnia, kochającym za życia

autor

mirno

Dodano: 2008-02-10 00:25:50

Ten wiersz przeczytano 631 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Nieregularny Klimat Optymistyczny Tematyka Na dzień dobry

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie