wiwisekcja, czyli w niewoli miłości
wrażliwcom
dwadzieścia procent
na świecie wrażliwców
ty do nich należysz
twoją tarczą miłość
pij czerwone wino
niech nie wiedzą inni
co kiełkuje w tobie
nie powiedz nikomu
o szalonych myślach
o ranach krzyczących
o kamiennych twarzach
ludzi zagubionych
pij czerwone wino
na pohybel naszym
na rany w twym sercu
na śmiech na łzy na nic
w galaktykach uczuć
twoja dusza tonie
skalpel nad nią wisi
szarpie się zraniona
powie cicho – przytul
rozłożysz ramiona
powie – tnij nie czekaj
wykonasz powinność
w galaktykach uczuć
twoja dusza tonie
nie wypowie słowa…
ostatnia nadzieja
k o ch a ć
od nowa
Komentarze (34)
Marikarol, śmiem sformułować tezę, że ten tekst jest
jednym z Twoich najlepszych - i treść, i forma -
bardzo...!
Kochać znów od nowa,pozdrawiam
Bardzo zgrabnie napisany wiersz i ciekawie.Ten skalpel
i serce świetnie ujęte w strofie,daje efekt.
:))
Swietnie marikarol, swietnie:)
Dobrze, że jest ta ostatnia nadzieja, bo bardzo
dramatycznie i smutno. Pozdrawiam :)
Przeczytałam śpiewająco. Zadumałam się. Pozdrawiam
trzeba iść po miłość nową
pozdrawiam serdecznie:)
Nie pozostaje mi nic, tylko pójść i upić się:)))))
Pozdrawiam cię Mariko, jak zwykle bardzo serdecznie.
Z uporem od nowa. Jeżeli nie chcesz, aby rozpięto
twoją duszę na stole sekcyjnym.
Ładnie.Pozdrawiam. (+)
To jest Twoja piękna galaktyka uczuć, przyprawiona
czerwonym winem na osłodę.
Pozdrawiam
Traci znaczenie wszystko co było, a nieśmiertelna jest
tylko miłość! Pozdrawiam!
fajny-pozdrawiam serdecznie
Tak samo pomyślałam jak AnnaX, ładna piosenka. Tylko
melodyjka i pijemy czerwone winko. Dobranoc
Czy Autorce chodziło o wrażliwych na grafomańskie
kicze? Jeśli tak,to za dedykację dzięki.
Piękne te Twoje galaktyki uczuć, wrażliwa
kobieto...pozdrawiam:)