Włóczęga!

Kasiu dziękuje za miłe słowa, jak wiersz przemawia, to
poeta do niczego nie jest potrzebny, usuwa się w kąt.

Pozdrawiam w niedzielne południe, Wszystkiego Dobrego.

Bardzo przemawia do mnie. Pozdrawiam

Bożenko przeczytałem, nie znam jego intencji, ale ja
mogę mu podarować wszystkie moje wiersze, nie zależy
mi na tym. On zna jaką mam opinię o nim, więc robi to
co robi... bo zawsze to robił. Mały człowieczek.

Pozdrawiam Bożenko, miłego dnia.

Dzień dobry Grzegorzu,

kiedyś pisałeś, że jesteś zarejestrowany na
"Zaciszu".

Przeczytaj z dzisiejszego dnia u kosty zamieszczony
tekst...

Pozdrawiam.

Kaziu może - za poezją, szukając jej źródeł, tu i tam,
a to nie to samo... nieprawdaż?

Miłej niedzieli Kaziu na poszukiwaniu.

Włóczyć się z poezją...zastanawiające:)pozdrawiam

Jak znam Arka wróci i to szybko.

Pozdrawiam. Dalej robisz literówki Leonie.

Fraszka na pogrzeb Miłosza


włóczęga po niebiesiech za poetą
dojrzałym
z piórem własnym a słowem tak nabrzmiałym
mimo że ono z tych gołębich niewielkich
nie te co Pańskie łabędzie doskonałe
do modłów wszelkich
mimo to a może właśnie to mare pióro wypowie
wywrzaśnie
to co wielkim umknęło niechcący Panie boże
niech mu ziemia lekką będzie jak w każdym jego była
utworze



a tu wklejam wiadomość dla wszystkich
Admin usunął z naszego towarzystwa kolegę bordoblues
nie wiadomo z jakiego powodu a my stoimy w kolejce

https://www.youtube.com/watch?v=yCnlaBJRKcE

Reniu dziękuje za gratulację i miłe słowa o wierszu,
chciałem uzupełnić piosenką Bułata Okudżawy "Gonić
marzenia", ale nie ma jej na YT
a inne wykonania, to nie to samo.

Pozdrawiam i życzę miłych snów.

Na taką włóczegę, w liryczny plener chcę wyruszyć, z
poetą jeszcze nie było mi dane ;)
Wiersz bardzo mi się podoba.
Gratuluję niebieskiej stalówki i dedykuję Ci piosenkę
Bułata Okudżawy "Gonić marzenia" :

Na włóczęgę już wyruszyć przyszła pora
Las nas woła śpiewem ptaków, szumem drzew
I wołają nas już pola i jeziora
Zeszłoroczny nasz wesoły pomnąc śpiew

Ludzie mają swoje prace, ludzie lubią się bogacić
Pełne brzuchy mają, chcą mieć pełny trzos
A ja gonię, a ja gonię swe marzenia
Szczęścia szukam gdzie kaczeńce i gdzie wrzos

Tym co iść nie lubią mówię do widzenia
Za dni kilka może znów powrócę tu
Idę w świat by tam dogonić swe marzenia
Aby spełnić kilka moich złotych snów

Więc z dziewczyną swą pod rękę
I z gitarą, i z piosenką
Precz mi smutki, precz przykrości, słońce świeć
Idę gonić, idę gonić swe marzenia
I spokoju szukać pośród starych drzew

Tak to proste, że i gadać szkoda czasu
Tylko plecak wziąć i iść przed siebie wprost
Szukać wiatru i zapachów szukać lasu
Jak najdalej zadymionych wielkich miast

Zrozum bracie, to tak trzeba
Łóżkiem trawa, dachem drzewa
Z wiatrem biegać i z ptakami śpiewać w głos
Trzeba gonić, trzeba gonić swe marzenia
A nie czekać ile trosk przyniesie los

:)

Sławku jeszcze nic nie napisałem w tym kolorze, to
jest duża odpowiedzialność, wiem że będę sobą jak
byłem dotychczas, tu się nic nie zmieni. Dziękuje za
gratulacje.

Miłego dnia, popatrz i znów weekend.

Przyjemniej jest pisać niebieskim (albo niebiańskim?)
atramentem. :)
Gratuluję Grzegorzu.

Gabi, jak wiersz Ci się podoba, to się niezmiernie
cieszę, a że coś tam się zmieniło, a niech tam, to
jest małe wobec siły słowa.

Miłego wieczoru i dziękuje za gratulacje.

Refleksyjny, piękny wiersz.
Brawo Grzegorzu.
I wielkie gratulacje,
bo chyba zmieniło się piórko.
Dobrego wieczoru:))

Marku obawiam się że jesteśmy w tym samym miejscu, ale
bajek dla wnuków na pewno nie będę pisał.

Trzymaj się zdrowo.