Włodarze i Włodarki!

"Łąki, ach te łąki, cóż po nich pozostanie?
Nie znajdziesz innych teraz nad głosu błaganie
o Raj Utracony, choć nie w pełni znany,
otarty o zniszczone przez życie łachmany.
Nie żałuj lepiej tego; gdyż wiedz po wsze czasy,
iż znane są im jęki i ludzi hałasy,
nie pobłażliwie patrzą, choć z smutku nie radzi,
a ich smutku; nasz smutek raczej im nie wadzi.
Powiem waszeci tak: nieznani mi oni,
Tak jak im nieznane szczęki naszej broni.
Tak jak im nieznane odgłosy potyczek,
zimnych komnat cisza i zabójców stryczek.
Nigdzie też nie najdzieszże winy wykwintniejszej,
niż tam, gdzie oni, wiosce najprzedniejszej,
co samymi drogami poszczycić się może:
że wybite kamieniem, że równe, że zboże
przewozić można w trzy wozy obok siebie jadące;
nie znajdziesz tu żadnej takiej drogi pod słońcem!
Tak więc tam-li żyją i też zawsze skorzy,
by nas tu ciemiężyć, straszyć i batożyć."
Tak słuchacie uważnie, lecz cóż wam na myśli?
Może to, że wam z tego żadne są korzyści.
Powody? Wiele, lecz co wam do tego?
Czy-li nazwaliście mnie kiedy swym kolegą?
Czyście nie podobni lustrzano do zamkniętych,
gdy goniąc kłamiecie, a stojąc - w wykręty?
Tak że ważno płaczę, iż łąk już nie będzie,
Gdyście koniec końców usiedli w urzędzie,
w sądzie raczej, waćpanom skromnie tak przedłożę;
mówili a radzili - wzięli łąki boże.
Tak! Wielce jestem zły na zacnych waćpanów,
co się sędźmi okrzyknęli, wpół drogi do dzbanów,
co zniszczyli świat, budując miasta nowe
i co mi przekreślili lądy na połowę.
Kończę, gdyż li koniec bliższy mi jest przecie
niż bycie najszczęśliwszym w tym waszym powiecie.

autor

Silvus

Dodano: 2008-08-31 01:18:22

Ten wiersz przeczytano 769 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Polityka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie