Woda
Jestem Woda Żywa
opływanie, omijanie, wtapianie,
bul, bul, bulgotanie, syczenie…
przepływanie, obmywanie, czyszczenie
Zmień się, zmień!
Nie zmienię!
Zatopię, utopię w powodzi, w zalewie,
jeśli mi zagrodzisz przejście i wejście!
Jestem Woda Żywa
omijam przeszkody,
odżywiam, łączę lądy, ocalam…
spadam deszczem
Szanuj mnie
Jestem!
Morze
Jezioro
Rzeka
Źródło
Woda w kranie
Woda w dzbanie
Kropla wody w oceanie
Woda w każdej Twego ciała komórce
Szanuj mnie!
Jestem Woda - Woda Żywa
Płynę, czuję,
już nie wrócę
Nie jestem stała,
jestem zwinna
Płynę szybko
W przeszłości nie zamrażaj się lodzie
Płyń rybko!
Nie ma winnych i nie ma winy
Ta chwila bramę otwiera
Wpływają przez nią delfiny…
autor
Dorinam
Dodano: 2022-10-18 18:50:45
Ten wiersz przeczytano 1017 razy
Oddanych głosów: 7
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (7)
to chyba ludzka dusza nieskrępowana
Przepiękne, Pozdrawiam i proszę o więcej.
Autorka ożywia wodę, nadając jej ludzkie cechy i
uczucia. Starcie między odmiennością wody, jej ruchem,
a próbą zatrzymania jej tworzy interesujący konflikt.
Wersy dotyczące morza, jeziora, rzeki, źródła, aż po
kroplę w ciele komórki, podkreślają uniwersalność i
zasobność wody, która w wierszu stała się żywym bytem,
który trzeba szanować.
(+)
absolutnie na TAK
Pozwolę sobie za wolnymduchem
a z podobaniem refleksji ciepło pozdrawiam :)
Bardzo ciekawy wiersz,
cóż woda jest niezbędna do życia,
ale może też być niszczącym żywiołem, choć bez niej
żyć się nie da, dłużej przeżyjemy be pokarmu, niż bez
wody.
Dobrego wieczoru życzę, fajnie piszesz.
Bardzo lubię twoją wyobrażnię!!
Głos mój i szacun jest twój!!!