Wodejka
wodo wodo
gdzieś ty była
coś robiła
przynosiła
z okapu, liścia, ciamkasz, mówisz
wieści zza granicy snów, wcieleń lwów
wszędzie jesteś, moczysz listy
jelenie na polach i wszy karmisz
uciekłaś z więzienia chmur
z kryształów przeszłaś w połać oceanu
strach żeglarzy i ich radość przynosisz
korzenie widziałaś, korony zrywałaś
porywałaś wioski, dziewczęta i chłopca
grzmot się tobą żywił
Janko się roztkliwił
Prali aniołowie
spod zamkniętych powiek
tryskasz
płyniesz, ty nie zginiesz
a z tobą zwierzaki, gorące kociaki
w wannie też posiadłaś
a może posiadłeś wodny wężu
posiałeś
posiałaś
zdziczałaś
zmądrzałaś
zdobrzałaś
krwawisz z rany powietrza
przypominasz mleko i nasienie
Jesteś nieprzyzwoita i święta
Jesteś wszędzie, otoczyłaś mnie i świat
delikatnymi ramionami deszczu
Byłaś w gardłach wszechstworzenia
przepływasz niosąc ducha świętego życia
komunię
wchodzisz i wychodzisz
przynosisz i zabierasz
nie wybierasz
my wybieramy
przynieś słodycz warg, pokój serca
odwagę, zdrowie
zabierz trucizny, strach i choroby
wodo żywa, wodo ognista
wodo dobra
połącz nas rozdzielonych
rozdziel nas połączonych
https://youtu.be/Fnl9bu3E6us
Belamonte
Komentarze (15)
Woda niezbędna do życia,
dla naszej błękitnej planety, gdzie ona króluje, a
romans z nią zaczyna się jeszcze w wodach płodowych,
można by o niej pisać i pisać, też mam wiersz o niej,
pod tym samym tytułem, czyli Woda,
tak poza tym dobrze, gdy jej nie ma w pisaniu, ale u
Ciebie Andrzeju wodolejstwa nie widać, wręcz
przeciwnie, mnie zaś się ono zdarza:)
Pozdrawiam niedzielnie :)
To jeden z żywiołów
bez którego
nasz świat by nie istniał
i jemu w całości poświęcony ten piękny wiersz.
Brawo Belamonte!
Witam,
tytuł kojarzy mi się ze słowem pejoratywnym...
A fascynacja wodą jest mi bardzo bliska od kiedy
wysłuchałam pewnego wykładu w szczególności...
Oracja w wykonaniu Kapeli fntastycznie uzupełnia
mój pogląd.
Uśmiech i pozdrowienia /+/.
BordoBlues lanie wody to w sumie to właśnie, ha, ha:-)
Anno2 tak, chciałbym wykąpać się w Gangesie, może
raczej zanurzyć
anno piękny wiersz
Wspaniały wiersz, jestem nim wprost zachwycona, woda,
to zawsze życie.
Pozdrawiam serdecznie.:)
Po prostu wmurowało mnie, nie wiem co napisać.
Poezja...
Poezja - klękajcie narody.
Niezależnie od stylu,
to zawsze lanie wody.
Pozdrowionka :)
Porywający tekst, najbardziej podoba mi się ten
"galop". Czy może "pęd górskiego strumienia"
I jak mawił cieciu Ździch: " Bez wody i wódy - nie ma
życia, na tej planecie"
Kapela ze Wsi Warszawa"-
Tam jest wpis- "obmyj mnie, grzeszne stworzenie.
Woda jak życie- bez niej nie żyjemy.
I cudowna niczym Ganges- święta rzeka.
Tyle tysięcy tam w niej- i nikomu się nic nie stało.
Piękne.
Bardzo dobrze że taki wiersz został napisany. Jedna
z najbardziej w naszym życiu jest właśnie woda.:-)))
Dołączam do czytelników, którym spodobał się ten hymn
ku czci wody.
Miłej niedzieli:)
Mój czas nie przeminął
choć wszystko się zmienia..
Ja jestem drobiną
oceanu istnienia
nieważne zaręczam
czy jestem obłokiem
kroplą z której tęcza
czy też łzą pod okiem
w leniwym strumieniu
czy w fali tsunami
potem na ramieniu
płynę ze ściekami
ożywiam ogrody
czy służę do picia..
Jestem kroplą wody!
Jestem kroplą życia!
To jest piękny hymn na cześć H2O! Że sobie pozwolę tak
po chemicznemu, ale tak naprawdę to po prostu... Aż!
Życie! A Życie to coś więcej niż chemia i fizyka itd.
Kapitalna fraza (jedna z wielu kapitalnych tutaj, ale
dla mnie akurat bardzo ważna) - "Uciekłaś z więzienia
chmur z kryształów przeszłaś w połać oceanów" (z
których wcześniej poleciała do chmur, oczywiście, i
tak to się kręci). I znakomita puenta.
Aaa, i z najwiekszą przyjemnością posłuchałem "Oracji
do Wody". Dzięki za wiersz i muzę.
Pozdrawiam.