wodospad
mgła. patrz: zaciągam się niczym fajką,
smakuję i wchłaniam zapach - afrodyzjak
zawinięty w diamentowy papierek
jak ostatnie tchnienie modlitwy
to nie ja namalowałam twoją podobiznę,
tylko poskładałam wszystkie niebieskie
szybki które dotykałeś dłońmi
a garść rozsypanych szkieł już nie
kaleczy
choć kwitnie tam bukiet rosiczek
„bukiet rosiczek" autor - Florian Konrad
autor
Ewa Kosim
Dodano: 2017-10-03 07:14:23
Ten wiersz przeczytano 997 razy
Oddanych głosów: 22
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (26)
:)
ciekawy
dziękuję :)
podobać się a ukryta ostrożność bez nazwy
Ciekawy, ciepły wiersz.
Pozdrawiam serdecznie:)
Niebieskie szkielka :) mi się z Jego oczami kojarzą...
Ale może to dlatego że wszystko co niebieskie mi się
tak kojarzy :)ciekawy :)
Pozdrawiam serdecznie :*)
Podpisuje się pod komentarzem Stelli...Pozdrawiam Ewo
:)
kolejny nietuzinkowo podany przekaz...
+ Pozdrawiam :)
dziękuję kochani za czytanie i komentarze:)
bardzo ciekawy .. może nie warto składać:-)
pozdrawiam
ładnie malujesz słowami obraz ...
Ewa
Śliczne, bardzo mi się podoba :)
Cudowny "wodospad" Ewuniu a witraż powstał
wspaniały.
Cieplo i ciekawie.
Pozdrawiam:)