Wodospad

Czasami ręka zapisuje
słowa podane palcom przez duszę.
Słowa są małe, lecz co mam zrobić?
Duszy nie zduszę.
Dom, rzeka, góra, las, wody kropla,
ogniska płomień, ciągła wędrówka,
strach, miłość, radość, wola istnienia,
gnanie przed siebie.
Czy do zbawienia?
Wszystko to razem, jak w wodospadzie,
zmieszane w szumie, w szaleńczym pędzie
rozrywa i łączy wody krople
w kipiącej piany ginie odmęcie.

Spoglądam na te wodospady,
które z kryształu wodę rzucają,
kąpią się w słońcu, leją się złotem,
które wzbijają się orlim lotem
które potrafią spadać szeleszcząc
na zmysłach grając i duszę pieszcząc,
tak cicho, że słychać nawet
śpiew ptaków i świerszcza w trawie
i swoją małość uznaję.

Słowa przez palce mi przeciekają.

autor

zielonaDana

Napisany: 2017-12-30 Dodano: 2017-12-30 10:22:49

Ten wiersz przeczytano 2039 razy

Oddanych głosów: 35

Rodzaj Wolny Klimat Refleksyjny Tematyka Przygoda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie