WOJNA UCZUĆ
Radość w przepaść zepchnął smutek
i zamieszkał w sercu tym...
Przepełnionym nienawiścią
co zmieniła MIŁOŚĆ w dym
Zaś nienawiść pewna siebie
złość uśpioną zaczepiła
Choć dwie siostry tu walczyły
złość wygraną zakończyła
Złość w amoku chcąc swej siostrze
ostateczny zadać cios
Nie robiąc uniku od wyrzutów sumienia
żalem jak i litością dostaje w nos
Złość na końcu dopadło..
wielkie poczucie winy
Podając rękę miłości
pozostale uczucia przyjęły
przeprosiny
PO tej wojnie całe serce
jest radością oplecione
Bo oddanie wszystkich uczuć...
to WIELKIE UCZUCIE Z DYMU ODRODZONE.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.