Wołanie
Ktoś cierpi
Ktoś woła
Ktoś szuka
Pomocy
Azylu
Miłosierdzia
Otuchy
A ci milczą
Nie widzą
Nie słyszą
Są głodni...
A tu
Spłonie dom
Wyleje rzeka
Ot zabiją człowieka
Chwilę przystaną
Popatrzą spragnieni
Rozkosz dla oka
Pazerni tragedii
Zawyje syrena
Płacz matki
Pustka oczu
Zmarłego dziecka
Blask fleszu
Ciało zwęglonego
Pieska
Uronią łzę
Bo tak trzeba
Obcy na miłość
Obcy na pomoc
Obcy na prawdę...
A gdy
Zgasną ostatnie
Ognia światła
Ucichnie syrena
Koniec widowiska
Rozejdą się
Wrócą do
Swojego życia
Obojętni na płacz
Obojętni na wołanie
Obojętni na gwałt
-Ludzie
Potwory szkaradne...
Komentarze (2)
dziękuje za komentarz ;*
Czytałam sobie Twój wiersz WOŁANIE i całkowicie się z
nim zgadzam. Wyraża to jak jest na prawde, bo kiedy
coś się stanie najwięcej jest gapiów zamiast tych do
pomocy. pozdrawiam ;)
Tak wiele prawdy w tym wierszu... ludzie obojętni na
ludzką krzywdę, widzą tylko swoje problemy. Idealnie
przedstawiłaś to w formie wiersza.