Wołanie

Ja tak sobie nie wołam, bo mam fioła
Ja mam doła, sprawa nie jest zbyt wesoła
Bo dookoła pustynia – taki mamy właśnie czas
Że już dawno temu umarł tych wszystkich rąk las
Rąk, które chciały pomóc – dzisiaj tylko cmentarz
Martwe dusze – żywych nawet już nie pamiętasz
Krzyczę, piszę lecz w ciszę to leci jak w próżnie
Wiem, że na swój pogrzeb na bank się nie spóźnię
Nie opróżnię pamięci, wszystko mam w głowie
Resetu nie zrobię, bo wspomnień i myśli mam mrowie
Nie odłowie tych złych, ja tak po prostu nie potrafię
Najchętniej przed ludźmi schowałbym się w szafie

autor

Dziadek Euzebiusz

Napisany: 2019-05-22 Dodano: 2019-05-22 21:14:35

Ten wiersz przeczytano 699 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie