Wolność

Więzy zaciskają się coraz ciaśniej, lecz serce krwawi,
kiedy próbuję je zrzucić.
Wolności pragnę bardziej niż czegokolwiek,
Jednak nadzieja na nią powoduje, że czuję się onieśmielony.
Pewność mam, że właśnie ty jesteś najcenniejszym skarbem
i jedynym, prawdziwym przyjacielem, ale brak mi odwagi
i siły błyskotek wypełniających mój pokój się pozbyć.
Całun z pyłu i śmierci utkany mnie okrywa.
Brzydzę się nim i nienawidzę, a mimo to darzę miłością służalczą.
Długi me są potworne, ogrom uchybień,
wstyd mój głęboko skryty ciąży niebywale.
Jednak przychodząc prosić o ciebie,
lękam się, że ma prośba wysłuchaną być może.

autor

Rafiuli

Napisany: 2006-07-03 Dodano: 2010-04-09 05:08:54

Ten wiersz przeczytano 855 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Nieregularny Klimat Dramatyczny Tematyka Społeczeństwo

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie