Woźny

Idzie korytarzem
pełnym ludzi
Nie widzi nikogo
Popychany
przez tutejszych wyrostków

Pilnie wykonuje
co mu każą
by dalej prowadzić
swoje skromne życie

Czy on jest szczęśliwy?
Czy czegoś mu brakuje?

Ucieka w swój świat
od czarnych kruków
od złodziei
od tych dziwnych ludzi

Idzie przed siebie
z podniesioną głową

Oto człowiek.
Uczciwy, melancholijny.
Prawdziwy człowiek.

może tak być, panie Janie ? :)

autor

Anastazja..

Dodano: 2005-02-06 16:57:10

Ten wiersz przeczytano 2567 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Bez rymów Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie