wróżka
S
z nad filiżanki kawy,
spogląda na mnie wróżka,
ubrana w jesienny czerwony kubraczek,
dłonie zmarznięte,
z ust unosi się obłoczek chłodu,
w oczach przestrach,
zasłuchana w nią,
w błękitnych oczach wspomnienia
czaruje spojrzeniem,
zaplątana w liście spojrzeniem płochliwym
upiła łyk kawy,
tańcząc piruet rozbiła filiżankę kawy,
przerażona uciekła pod miotłę,
w ciszy poranka spogląda w jesienny
pejzaż
nim obejrzałam się,
wróżka zniknęła,
pozostawiła jesienny bukiet róż...
może znów przyjdzie(?)
autor
Kika88
Dodano: 2021-10-15 07:11:55
Ten wiersz przeczytano 1135 razy
Oddanych głosów: 12
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (10)
Sisy Dziękuje
Wolnyduch zdecydowanie wróżka
Valahthil dziękuję
Mgiełka mam nadzieję że wróci
Pozdrawiam serdecznie
Ładny, przyjemny wiersz :)
wróżka, czy czarownica z miotłą?
W każdym razie sympatyczna, skoro zostawiła róże :)
Serdecznie :)
P.S Przedmówca ma rację...
Przyjemnie się czyta. Ostatnie zdanie, msz, zbędne.
*znad, zziębnięta
Ładny wiersz. Na pewno wróci.. Pozdrawiam :)
Dziękuje Mam taką nadzieje że kiedyś wróci ...
Pozdrawiam serdecznie miłego piątku :)))
Jeden przecinek chyba jej się wystraszył, bo za daleko
odskoczył; zapewne na widok tej wróżki
Uroczo...jak zostawiła prezent, to zapewne wróci :))
życzę miłego dnia Kikuś :)
Zaproś wróżkę do swojego serca dobrymi myślami.
Zapewniam radosny dzień sprawi. Udanego dnia
wypełnionego serdecznością:)
Kto wie, może wróci. Tak pięknie o niej napisałaś.
Miłego dnia :)