Wrzesień
Chodzi wrzesień po świecie,
z babim latem pod rękę,
nicią pajęczą plecie,
tęsknota tuli serce.
Za latem co odchodzi
razem ze śpiewem ptaków,
w skrytym marzeń ogrodzie
zrywam naręcze kwiatów.
Chwytam bukiet w swe dłonie,
mocno tulę do siebie,
chcę by stale był przy mnie,
budząc lata wspomnienie.
/EN/
Komentarze (64)
Wrzesień to piękny miesiąc pełen jesiennych
kwiatów,które kocham.
Ty chyba też.
Bardzo podoba mi się Twój wiersz
Skłaniasz czytelnika do refleksji nad obecną pogodą,
która nas nie rozpieszcza. zastanawiam się jakie
będziemy mieli wspomnienia z tegorocznego lata, bo
wiosna raczej nas nie rozpieszcza.
Pozdrawiam.
Marek
pięknie
miłego wieczoru :)
zrywać kwiaty jak wiersze, pleść bukiety przy
świerszczach, w ciepłą noc...jest bosko...pozdrawiam
Wszystko przemija, zostanie piękny wiersz.
Pozdrawiam:)
Sympatyczny "obrazek"
Byle do wiosny,
niech słońce rozbudzi
ciepłe nadzieje
"Obnoszę po ludziach mój śmiech, i bukiety
Rozdaję wokoło i jestem radosną Wichurą zachwytu i
szczęścia poety,
Co zamiast człowiekiem, powinien być wiosną." - K.
Wierzyński
Bardzo ładnie namalowałaś słowem
obraz lata...
Miłego weekendu Elżuniu:)
Ciekawe rozmarzenie...
;)
zauroczona...
Ładnie, ciepło ze szczyptą nostalgii
Pozdrawiam serdecznie ...
Piękny wiersz Elu. Bardzo delikatny
Pozdrawiam serdecznie.
...piękny wiersz z naręczem kwiatów w tle...pozdrawiam