Wiersze SERWIS MIŁOŚNIKÓW POEZJI GRUPA AUTORÓW BEJ

logowanie
Zaloguj
Nie pamiętasz hasła?
Szukaj

Wspólne trwanie


Napiszę nucąc sobie śpiewnie o
dziwnym stojącym obok mnie drzewie
Gałęzie dziwnie splatają się w węzeł
Właściwie ich jest pełno dosłownie wszędzie

Nie można ich rozsupłać by rosły oddzielnie
Zrośnięte nie potrafią żyć jedne od drugiej
Rok w rok ich splot staje się gęstszy
Jak kobiety wśród wielu mężczyzn

Są bezpieczne, razem chłoną światło
Nocą widoczne –wokoło nich jasno
Gdy wiatr przez nie cichcem się przemyka
Wspólne kołysanie taktem słyszalna muzyka

Harmonia miłosnych ruchów w tańcu płci obu
Nie czynią sobie razem stojąc wyrzutów ani zawodu
Splecione w śmiertelnym uścisku pospołu
wytrwają dopóty wiatr nie rozwieje z nich popiołu

Autor:slonzok
Bolesław Zaja

autor

slonzok

Dodano: 2013-10-18 05:36:00
Ten wiersz przeczytano 815 razy
Oddanych głosów: 11
Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Przyroda
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
zaloguj się aby dodać komentarz »

Komentarze (7)

kazap kazap

Bolesławie wspólność w Twoich wersach
ogrzewa i wzmacnia - pełność obrazów
pozdrawiam

ZOLEANDER ZOLEANDER

Wyrazisty, obrazowy i bardzo ciekawy... Pozdrawiam
ciepło ;))

elka elka

z przyjemnością:) brzmi jak erekcjato

marikarol marikarol

Erotyk refleksyjny; ale ciekawe, czy zawsze takie
splecenie się jest korzystne... czasami swobodnie
rozkwita się bardziej... :)

SCARLETT_SCAR SCARLETT_SCAR

Bardzo pięknie. Ujmująco. Obraz miłości cudnie
wymalowany. Pozdrawiam i miłego dnia życzę.

Dodaj swój wiersz

Ostatnie komentarze

Wiersze znanych

Adam Mickiewicz Franciszek Karpiński
Juliusz Słowacki Wisława Szymborska
Leopold Staff Konstanty Ildefons Gałczyński
Adam Asnyk Krzysztof Kamil Baczyński
Halina Poświatowska Jan Lechoń
Tadeusz Borowski Jan Brzechwa
Czesław Miłosz Kazimierz Przerwa-Tetmajer

więcej »

Autorzy na topie

kazap

anna

AMOR1988

Ola

aTOMash

Bella Jagódka


więcej »