Wspomniania
Książe! Książe mój kochany,
Dlaczego znów odżyły stare rany?
Które w sercu mym schowane były głęboko,
Tylko po to by łzy nie cisnęły się więcej w
me oko.
Tak starannie pozamykane,
Tasiemeczką cierpienia posklejane,
Z dobrymi wspomnieniami rzucone w kąt,
Chociaż wiedziałam że ta miłość to nie był
błąd.
Wspomnienia nagle powróciły.
Me serce dla Ciebie obudziły.
Wszystkie sektory Tobie oddane,
Bo me serce długo w Tobie było
zakochane.
Miło wspominam spędzone razem chwile.
Wtedy mogłam przejść dla Ciebie wszystkie
mile.
A ta miłość kiedyś niewinna,
Tobie w ofierze oddana być powinna.
Bo wiele przez Ciebie wycierpiałam,
Ale i dzięki Tobie sens życia zrozumiałam.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.