Wspomnienia

PPP czyli próba prozy poetyckiej 2

Rozłażą się po całym pokoju- i jak zmusić je do stania w karnym szeregu dat, lat, mięsięcy letnich czy kolejnych Świąt. Przemieszane, miłe i cierpkie, pachnące i różowe, oddalone i te sprzed tygodnia.
Łażą po ścianach, zwieszają się z sufitu, śpią w szufladach, budzą mnie w nocy próbując wypełznąć spod poduszki- wtedy mogę je na chwilę przytrzymać, zaspane nie uciekną zbyt szybko.
Obracam je, przyglądam się, wącham i po chwili zapadam w sen by o nich śnić...
Sen jest tak dobrą śmiercią, takim bezpiecznym odchodzeniem, słodkim zanurzaniem się w niebyt.
Bywa, że nie chcemy wracać, jawa zbyt ciężka, stawia nas na baczność, już jej śpieszno do nowych wyzwań, nowych zadań, nowych trosk.
I zjawia się dzień NOWY. Przyglądam mu się ostrożnie, sam w sobie jest przyjazny, próbuję go wypełnić blaskiem -by stał się dobrym wspomnieniem...

Julio Cortazarowi

autor

amelia

Napisany: 2013-08-30 Dodano: 2013-08-30 12:16:44

Ten wiersz przeczytano 1607 razy

Oddanych głosów: 21

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie