WSPOMNIENIE
Poznałam kiedyś kogoś,
chciałam mu trochę z siebie dać,
swój uśmiech, swoja młodość.
Dziś wiem, ze wszystko to...
była pomyłka,
krótki moment, mała chwilka.
ON był ptakiem z głową w chmurach,
chciał życie pełną piersią brać,
a nie tylko, przy mnie stać.
Mimo tego, zawsze w sercu
będę go mieć
i chciałabym przez życie,
z nim „biec’’.
Wiem, ze karmie się
nadzieja i złudzeniami,
lecz, kto z nas
nie żyję marzeniami?
autor
Iwona_Mościcka
Dodano: 2009-02-13 17:39:23
Ten wiersz przeczytano 403 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
Być może ten wiersz nie jest nowatorski, ale
przynajmniej wiadomo, o co w nim chodzi, a to
niezwykle rzadka zaleta współczesnej twórczości
poetyckiej. Pozdrawiam.
Na początek plusik i nie łam się, pisz nie tylko jak
Ci smutno... tu nie jesteś sama i wszyscy mają jakieś
pragnienia i marzenia... pisz proszę!