WSPOMNIENIE
Kwiat zaciskam w pięści
znicz zapalam drżą ręce
serce wciąż ból ściska
to już tyle lat .
Tęsknotę w gniew zamieniłam
zamknięta w sobie próbuje otworzyć serce
wiem już nie spojrzę w Twoje oczy
Twa dusza wędruje po nieznanym.
Twój anioł wziął Cię pod skrzydła
nigdy nie będzie tak jak było
zostaniesz tylko w naszej pamięci
kiedyś spotkamy się przecież wiem.
Wciąż zadaje to samo pytanie
lecz smutek i cisza pozostaje
święta już nigdy nie będą te same
miejsce przy stole zostawiam dla Ciebie
przyjdź proszę odpocznij na chwilę.
autor
MAGNOLIA
Dodano: 2007-12-05 00:03:06
Ten wiersz przeczytano 722 razy
Oddanych głosów: 17
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (11)
wydaje mi się że on tam co roku jest w te święta, nie
gniewaj się, to nie jego wina przecież.)
Niech odpocznie tułająca się dusza-święta nasuwają
takie refleksje...wiersz do nich skłania.
tak i'' święta nie będą te same,, puste miejsce przy
stole, , opłatek nie przełamany,smutno...
Jak bolesne bywaja wspomnienia sama wiem piekny
wiersz :)
choc wspomnienia bol napawa jednak warto jest pamietac
ze tak pieknie kiedys bylo teraz puste miejsce w
swieta....ladny lecz smutny wiersz
Tak naprawde zawsze to bedzie bolało a wigilia jest
tego przykładem,puste miejsce przy stole ....tych
pustych miejsc coraz wiecej....
Zblizaja sie Swieta..zawsze z bolem
wspominamy tych co od nas odeszli..
piekne wspomnienie..wiersz sercem
pisany.
Przykro czytać jak takie smutne myśli Cię
nachodzą.Wolę to moje spojrzenie kiedy piszesz o
wesołych wspomnieniach o czułych marzeniach a nie o
świecy i kwiatach w zaciśniętej dłoni.Nie rób się za
życia ołtarzem. Wybacz ,że tak reaguje ale wiem ,że
potrafisz życie widzieć inaczej bardziej na wesoło i
to jest najbardziej zbliżone do Twojej sylwetki.
Poza tym wiersz śliczny godny przeczytania.
Tak wielu bliskich opuszcza nas, a odchodząc zostawia
to puste miejsce przy świątecznym stole i to co
ważniejsze – w naszych sercach.
I dla mnie święta będą takie inne.Nie w domu
rodzinnym,gdzie tatuś z mamusią łamali
opłatek.Zabrakło ich
Sam smutek zawarty w wierszu ale akurat te wspomnienia
są bolesne ... tyle lat a jednak zawsze powraca obraz
w pamięci... takie jest życie...