Wspomnienie wojenne
…dla tych co niosą w sercu brzemię wielkie, pamięć o przyjaciołach …
Siedzę w fotelu, za chwile odlot
Zza oknem poranek wstaje
Czerwoną łuną krainę obcą i wrogą
Oświetla grobowo
Zamykam oczy by przenieść się szybciej
Do lasów bukowych co cieniem ,
Błękitem zdobione jeziora tulą
Do pól co zboże złotym kłosem zdobi
I łąk koniczyną soczystą jak kobiercem
okrytych
Lecz nie łatwo jest wrócić do wspomnień
radosnych
Gdy przed oczami złych obrazów jest
więcej
Nie łatwo jest przywołać wspomnienia
radosne
Gdy w duszy i sercu odbicia wojenne
I tak obrazy roku ostatniego, jak w niemym
filmie
Pod powiekami przebiegły
Staram się usnąć, zapomnieć o wszystkim
Lecz dłoń ma biegnie wciąż do koperty
błękitnej
Co schowana w kieszeni tuż nad piersią
Zwykła to koperta, błękitna
Lecz zdobią ją plamki w brunatnym
kolorze
Pamiętam dobrze ten wieczór
Gdy dłonie przyjaciela list w niej
ukryły
List pełen miłości i tęsknoty do Lili
Pamiętam jego głos rozmarzony
Gdy opisywał jej oczy
I uśmiech szczery gdy wspomniał jej
włosy
Pamiętam także, twarz bólem oszpeconą
Gdy wśród czerwonej poświaty
W kłębowisku stali
Odnalazłem go samego
W szale wojny umierającego
I każde z trudem szeptane słowo pamiętam
Nie zapomnę już nigdy….
… dziś wracam samotnie , fotel pusty
obok
Jutro stanę przed Nią
Czy zdołam coś powiedzieć
Może słów kilka usta me powiedzą
Lecz nigdy nie opiszą co ma dusza niesie
…
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.