Wstał dzień...

Wandeczko, Twoje przytulanie jest szczególnie miłe, bo
czuję przez skórę, że jesteś wyjątkową osóbką :))

Człowiek całe życie się przyzwyczaja do życia, a jak
już się przyzwyczai, to umiera. To jest moja
(bynajmniej nie optymistyczna) refleksja po Twoim
wierszu.

Dziękuję odwiedzającym za przeczytanie i ciekawe
komentarze :)

Przytulam sercem Wandeczko pod Twoim optymistycznym
wierszem :)
Czas leczy rany i koi smutek.
Niech każdy następny dzień będzie pogodny :)

Grzesiu, przez chwilę poczułam się jak młodsza siostra
brata, który ma dobre serce, więc delikatnie ją karci
za to co ze swoim życiem robi ;) Jak spotkam peelkę to
pogrożę jej palcem :)

Karty, wiersz i oby słońce - zatem samych pogodnych
dni, pozdrawiam Weno,

Witaj Wandziu:)

Tak jakoś mi się kojarzy,że napisałaś po części o
sobie.mam nadzieję iż nie każdy dzień tak wygląda:)

Pozdrawiam serdecznie:)

Chciałbym Wandeczko żebyś nie była samotna, nie
zasługujesz na samotność, proszę... napraw to!

Miłego wieczoru... i znów pasjans, tak się nie da.

pogoda ducha i optynizm tak trzymaj.powodzenia

pamiętam taki wierszyk z dziecięcych pamiętników;
wszystko na świecie przemija powoli
pamięć o szczęściu i o tym co boli...
Czas leczy rany i przywraca pogodę ducha.

Życzę radości i spokoju ducha na każdy dzień.
Pozdrawiam serdecznie.

Bardzo optymistycznie, zgadzam się czkamy z nadzieją
na szczęśliwy nowy dzień, tego życzę i pozdrawiam
serdecznie.

weno życzę ci aby każdy poranek przynosił uśmiech i
radość życia a wieczorem dziękując Bogu za wszystko
bądź szczęśliwa :) Wandziu życzę spokoju ducha :))

Cieszmy się życiem i tym, co mamy. Pogodne podejście
czyni dzień radosny. Pozdrawiam serdecznie:)

Optymistycznie dzień zaczynać i kończyć, z pokorą
składając w dłonie Boga swoją wdzięczność, przynosi
dobre efekty.
Czynię podobnie.
Z podziwem pozdrawiam :)