Wstążką słońca zejdź

Dotykając pióra wolności
unosisz głowę z piasku
wirujący myślami
piorąc rzeczywistość
oddalasz się z klamerką
połącz sznur prawdy
łzę czerwoną przypnij
aby powiewem nadziei
oderwać się od złudzeń
zmumifikowanej miłości

wstążką słońca zejdź
splecioną moimi dłońmi
mocno spieniony życiem
dmuchnę a ty...?
wzniesiesz się?-już nie...

blaskiem mydlanej bańki...

Karpacz 18.10.2007r.

autor

siłasił

Dodano: 2007-10-18 13:27:47

Ten wiersz przeczytano 1151 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Biały Klimat Optymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie