Wszechświat

Pokoleniom

W Mlecznej Drogi zaułkach
dalekiej wszechświata przestrzeni
gdzieś między gwiazdami zgubiona
skażona życiem- kuleczka ziemi

W miliardach mgławic, galaktyk
dalekich planet, księżycy
ogromu pustki nie pojmniesz
i obcych światów nie zliczysz

Rozumu nam brak, wyobraźni
by pojąć bezmiar wszechświata
życie jest nasze za krótkie
na podróż która trwa lata

W zwolnionym prędkością czasem
młodsi z podróży wrócimy
starcami swe dzieci bądą
gdy ich w ramiona weźmiemy

Rozumieć cię już nie będą
nie wierzyć w to co widziałeś
uczucia nie znajdziesz już więzi
i tego co kiedyś kochałeś

Będą uważnie cią słuchać
w podziwie kiwając głowami
starając się wyobrazić
siebie miądzy gwiazdami

Gdzie drzewa, liście czerwone
koloru żółtego są morza
niebo zielone wysoko
i pełne latawców przestworza

Tam żyją istoty mądrzejsze
bez złości i nienawiści
na głowach na znak pokoju
włosy z laurowych liści

I dzieci szczęśliwe, kochane
bez głodu i z przyszłością
w swej drodze przez dzieciństwo
wspierani pokoleń miłością

Nikt ci nie będzie wierzył
w istnienie czegoś „czystego”
w obłudzie ludzkiego plemienia
brak miejsca na coś takiego

W pogoni za tajemnicą
początku ludzkiego istnienia
do gwiazd wyciągamy ręce
szukając swego imienia

Będziemy się ciągle wznosić
dopóki się nie dowiemy
co pcha nas i ciągnie do przodu
skąd i dokąd idziemy

To ewolucja, przypadek zwykły
zadziwia nas życia formami
słabi się zgubią po drodze
przetrwają ci z „łokciami”

Musimy już teraz szukać
błękitnych planet, gwiazd nowych
by przetrwał gatunek „sapiens”
by dożył duchowej odnowy

A kiedy zpowrotem wrócimy
będziemy na świecie sami
bo nasza Matka Ziemia
rządzona będzie
Małpami


GC/AD 2005

GC

autor

Gregcem

Napisany: 2002-03-10 Dodano: 2007-10-09 22:04:12

Ten wiersz przeczytano 1349 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie