Wujku, tak to do ciebie...

1985 rok... Tak mało lat.. A ty odeszłeś...
Bóg tak chciał... Przewróciłeś się tuż koło bramy...
Nie pomogły ci łzy żony i małej kochanej córeczki...
W szpitalu ci nie pomogli bo zawał serca miałeś....
Lecz pamiętaj że oni nazawsze cię będą kochali...
W sercu ich ciągle jesteś, taki sam i niezapomniany...
Jedna twoja fotografia wszystko przywołuje...
A twoja córeczka źle sie z tym czuje...
Nie doznała twojej miłości lecz mówiła,
że aniołkiem jej jesteś w niebie...
Że ta gwiazdka na niebie co tak mocno najpiękniej świeci to ty...
Choć była mała bo zaledwie 7 lat miała...
To wszystko to tak wspaniale rozumiała...
Chodziła i powtarzała że ona i tak jest kochana...
A jej młoda matka z litością patrzała...
Ona nie wiedzieła że ty już taka jesteś wyrozumiała...
Choć już tyle lat mineło dla was aż tak bardzo cennych...
To w pamięci pozostały tamte łzy, smutki i lęki...
Wielka szkoda dla dziewczynki bo za rok komunię miała...
Biedna matka sama wszystko przygotowywała...
Lecz obie wiedziały że on świętuje z nimi...
Że on teskni za jego dziewczynkami kochanymi...

Wiersz poświęcony zmarłemu wujkowi....

autor

natasia:))

Napisany: 2005-03-26 Dodano: 2005-03-28 10:04:10

Ten wiersz przeczytano 1313 razy

Oddanych głosów: 65

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie