wychowanie

Dziecko ma się jeszcze do póki nie zmieni swego stanu
bo potem to już druga rodzina i wszystko się urywa.
Pozdrawiam.

Przedstawiłaś tylko niektóre troski rodziców,
niewielki ułamek, ale i też czas, który też
niemiłosiernie nam upływa. Pozdrawiam Basiu

bardzo trafna refleksja, pozdrawiam

wychowujemy dzieci ale nie dla siebie - pozdrawiam

Skutku wychowania nie można przewidzieć. To
eksperyment jednorazowy. Wiersz pouczający. Pozdrawiam

dziękuję za wizytę u mnie za rady też dzieki ale co i
jak mam zmienić ?
pozdrawiam+

Podpisuję się obiema łapkami pod komentarzem w.n. :)
Pozdrawiam, Bello.

Ładna refleksja, puenta nieco gorzka. Wychowujemy
najlepiej jak potrafimy, a jak wychowamy? To się
okaże...
Pozdrawiam:)

Temat wiersza zawsze na czasie. Miłego:-)

Ups, to ci refleksja, Bello:))
A pan Korczak pisał, że "dzieci wychowywać nie trzeba,
wystarczy pamiętać, że na nas patrzą":)))

Bardzo trudny i zarazem dyskusyjny temat.
W mojej opinii dzieci nie rodzi się dla siebie, ale
dla społeczeństwa. Rolą rodziców jest wychować dzieci
i przygotować do życia w samodzielności, tak aby
umiały sobie w życiu poradzić i mieć własną rodzinę.

Co do syneczków mamusi - powiadam z uśmiechem
tak:'mnie synowa lubić nie musi, ale z mego syna, a
swego męża chciałabym by była dumna i nie miała
powodów do narzekań':)
Pozdrawiam serdecznie:) Milo mi, ze mogłam u Pani
pogościć troszeczkę:)

Wychować dziecko to trudniejsze,niż zdobywać tytuły
naukowe.Pozdrawiam:)

ja tam podpatrzeniem nie wychowuję
tylko w swojej miłości w:)

zgadzam się z Tobą w całej rozciągłości w tym
bulwersującym temacie...podoba się mi; do refleksji:)
miłego wieczorka

Dobre Basiu.Pozdrawiam.