WYDARTA Z MROKU NOCY !
Wydarta z mroku nocy
miłość szuka schronienia.
zabrano jej wszystkie nadzieje,
a zostawiono marzenia.
Wydarta z mroku nocy,
miłość tuła się do świtu,
nie może spotkać nikogo,
nie może znależć bytu.
Wydarta z mroku nocy,
miłość pragnie jednego,
położyć zmęczone ciało
przy boku ukochanego.
Przygarniesz ją? utulisz?
dasz serce swe i duszę?
miłości wydartej z mroku,
która przechodzi katusze?!
autor. vin styczeń 2007
autor
violuchna13
Dodano: 2009-01-09 12:17:58
Ten wiersz przeczytano 570 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
Trzeba rozpalić w sercu ogień i tchnąć w duszę wiarę,
że miłość istnieje naprawdę.
Gdy człowiek nadzieje utraci
a serce zaleje się żalem
To życie jego sens straci
i nie ma już chęci żyć dalej
Morału mego trza coś dodać
nadziei nigdy nie wolno utracić
każdego życia bardzo szkoda
Nadzieją swe życie ubogacisz
plus
Wiersz mi się podoba, zwłaszcza podkreślenie "miłości
z mroku" anaforami. (do uzupełnienia polskie litery -
wszędzie albo wcale). Generalnie gratuluję
Kto nie pragnie miłości ?