Wygasły Promyk

Dla Lady...

Brudne łapki na pościeli
Kiedy wstaję rano
I to ciepło bijące od kłębuszka
Wtulonego w moje ciało

Widzi, że już nie śpie
Zrywa się, po twarzy lize
Niektórzy pomyślą "obrzydliwe"
Ja pomyśle "tak pies kocha"

Zwykła szarość dnia
Zwykły dzień, jak każdy
Ale w każdym ta odrobina radości
Kiedy wita mnie przy drzwiach

Te uczucia wyrazone szczekaniem,
Machaniem ogonem, po twarzy lizaniem
Te najszczersze prosto z serca
Te nieudawane



Wszystko nagle zniknęło
Pod kołami samochodu
Został koszyk z zabawkami
Została pamieć po każdym dniu

Pustka w domu nastała
Nie ma wesołego szczeku
Nikt nie plącze się pod nogami
Nikt nie woła o mój obiad

Każdy pamięta jakąś piekna datę
Z którą samo szczęście się wiąże
Ja pamiętam tylko tą nocną marę
12.X.2004r. - na zawsze odbita w mojej pamięci...

I tylko piosenka po głowie się kołacze
Zacięta w jednym miejscu pośród moich męk
"Gdy ktoś, kto ci jest światełkiem
Gaśnie nagle w biały dzień..."

Dla mojego Promyczka, który zgasł nim poczułam jego ciepło... Zawsze będę Cię kochać...

autor

lilusia

Napisany: 2005-05-26 Dodano: 2005-06-01 10:09:52

Ten wiersz przeczytano 433 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie