Wygnańcy rozsądku
Pobożna o nas legenda wynika z wieku
i wstydliwego spisku przeciw Bogu.
Filozoficzna teoria przypadkowości,
nie retuszuje nieotynkowanych myśli.
Czas płynie inaczej,
gdy w jej kobiecej niepewności
odbija się wytatuowane
tęczą niebo.
Pod wiatr mimowolnie ląduję,
by przebukować cherlawą przeszłość.
Eskadra pragnień
przelatuje nad nami,
wśród pomruku
wygnańców rozsądku.
Jest miejsce na jej obraz
między mną a światem...
Komentarze (16)
bardzo ciekawy wiersz, wart zastanowienia...pozdrawiam
Bardzo dobry, przeczytałam dwa razy, zmusza do
myślenia, zaciekawił. Brawo i plusik.
Piękny wiersz dla bliskości dwojga osób,
bardzo mi się podoba.Pozdrawiam serdecznie.
jest miejsce na milość, na nowy obrazek...czas płynie
inaczej mając kochaną osobę tuz obok
wiersz kryje w sobie tajemnice...delikatnie
poprowadzony co daje wygłaskany efekt...pozdrawiam...
wiersz daje do myślenia...Ładny
Wiersz bardzo refleksyjny, podoba mi się.
Pięknie napisany, lekkim piórem, pozdrawiam.
Wiersz pisany z rozmysłem, bardzo ciekawy.Podoba mi
się, ładnie poprowadzony.:))
refleksyjny. inny. posiada głębię. miło czytać.
pozdrawiam.
przebukować cherlawą przeszłość i bez rozsądku
poszybować z eskadrą pragnień- w życiu jest czas i
miejsce na spełnienie najskrytszych marzeń-super
wiersz -pozdrawiam
Stworzona przestrzeń dla bliskości Wiersz piękny +
Podoba mi się... Pozdrawiam:)
Znakomity moim zdaniem wiersz. Duży +!
"wygnańcy rozsądku"... ciekawy pomysł na wiesz i
ładnie napisane:)