wygnane tęsknoty
przemykają
nieprzychylną ścieżką
tak żałośnie bezdomne
nie ma azylu ani nawet kąta
spłoszone śmiechem kryją się nieśmiałe
na hałaśliwą radość zerkną ukradkiem
skryją ślimaczkiem pod dumnym
spojrzeniem
zawsze wierne
tajemnie
tulą kwiat melancholii
autor
MEG
Dodano: 2013-06-26 22:40:23
Ten wiersz przeczytano 2296 razy
Oddanych głosów: 45
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (53)
Dankaas cieszę się..., a karty lepiej niech pozostaną
zakryte..
Również ciepło pozdrawiam..
Przez wszystkie te tysiąclecia ludziom nie udało
się rozgryźć zagadki, jaką jest miłość. Na ile jest
sprawą ciała, a na ile umysłu?
...piękne twoje tęsknoty...jak uśmiech słońca i
kochanej dziewczyny, dzięki za odwiedziny,pozdrawiam
milutko.
Bardzo mi się podoba. +
Ja swoje tęsknoty znowu do kogoś przytuliłam, cudnego
kogoś, tutaj właśnie...i dlatego nie odeszłam...
fajnie byłoby kiedyś odkryć karty, ale cały portal by
chyba z krzesła spadł:))) nie ta chwila ...może
kiedyś...najważniejsze, że moje tęsknoty ktoś ogrzewa,
nareszcie ktoś właściwy...mam nadzieję, że z Twoimi
tęsknotami też wszystko w porządku:))) Cieplutko
pozdrawiam:))
Witam miłych gości:)
Nie miałam okazji podziękować, chwilkę mnie nie było.
Za miłe słowa podzielenie się swoimi odczuciami i
dobre słowo dziękuję wszystkim:)
Miłego wieczoru.
moje "małe tęsknoty"za chwilę się obudzą i pojadą na
wakacje a ja już tęsknię za nimi
wszystkimi...pozdrawiam.
Wiersz pełen metafor, po prostu dobrze napisany.
:)
Tęsknoty świetnie się mają w Twoich melancholijnych
metaforach i pewnie wcale nie jest im smutno
mieszkając w tym wierszu.Pięknie smutasku. :)
Przecudnie piszesz . Pozdrawiam cię serdecznie .
Pięknie "Smutniaczku "pozdrawiam
(+) bezdomne tęsknoty. Takie to i smutne i urocze...na
radość z zazdrością pewnie patrzą...pozdrawiam
Hm...bezdomne tęsknoty...Jeśli dom jest pusty to może
i są bezdomne, chociaż Krystyna Prońko ma swój
estradowy dom...Słuchałem oczywiście i to kilka
razy... dalej z tekstem: jeśli zerkają ukradkiem na
hałaśliwą radość, to albo są zahukane, albo
nieśmiałe... Tajemnie tulą melancholie do siebie ( a
dlaczego ta melancholia ma być kwiatem, to tego nie
rozumiem). Kwiat to radość a nie smutek.
I z takim bukietem barwnych komentatorskich myśli
pozdrawiam smutną autorkę.
Jurek
Pięknie piszesz jakby serce deklamowało i w tym piękno
choć
otulone smutkiem.Pozdrawiam W.
bardzo mi się podoba - piękna melancholia - cieplutko
pozdrawiam:)
wieczne tęsknoty - tulą kwiat melancholii