Wypłyń na głębię

Na koi płynę po jeziorze z marzeń,
patrząc ufnie w błyszczące oczy nieba.
Nie zrywam się z lęku przed wiatrem,
lecz podążam ku nieznanym lądom.

Wicher wyrywa mi z rąk kosz szczęścia,
bym porzuciła ukryte w nim nadzieje.
Wypatruję deszczu, w którym topię łzy.
O poranku słońce wypala złudzenia.

Wtedy zasiadam na ganku z kamienia,
zastygając niczym posąg w utrapieniu.
Pytam siebie: Dlaczego płynę przez łzy?
Lecz cóż to?

Barwny motyl zagląda w puchar nektaru,
a kwiecie upaja błogim zapachem...
Łzy okrasiły kwiaty w mej duszy.
Znowu los szczęście mi wróży.

autor

Ewa27

Napisany: 2009-06-21 Dodano: 2009-06-21 15:16:38

Ten wiersz przeczytano 650 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Optymistyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie