Wyróżnienie
Gościu ze mnie niepozorny,
ale jednak mam coś w sobie.
Niby nie chcę, kontroluję,
jednak wciąż to samo robię.
Jedni klną mnie, dowcipkują,
taką mam niestety cechę.
Kiedy wpadam zlany potem,
wszędzie mnie witają śmiechem.
Widać jednak gołym okiem,
że potrafię się wyróżnić.
Sztuką przecież jest nie lada,
by się zawsze, wszędzie spóźnić.
autor
Okoń
Dodano: 2020-03-12 00:11:02
Ten wiersz przeczytano 803 razy
Oddanych głosów: 17
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (14)
Wesołe podejście do zacnego problemu :)
Pozdrawiam :)
Kiedyś też tak miałam. Wiecznie w biegu, bo wydawało
mi się, że mam jeszcze sporo czasu. Z wiekiem to się
zmieniło ;) Fajny wiersz :)
Pozdrawiam :)
...notoryczne spóźnianie, chyba wszystkich
irytuje...oby się nie spóźnić na własny pogrzeb:))
Spoko, przeca ostatni beda pierwszymi...:))
Oj, skąd ja to znam?:))))
To też sztuka ;) Fajny wiersz z humorkiem :)
Jest takie powiedzenie, że lepiej niech ludzie mówią o
nas źle niż wcale... Pozdrawiam serdecznie :)
Nie Ty jeden - ja też zawsze zdążę się spóźnić.
Tak, to też sztuka. Ale lepiej przybywać na czas.
Pozdrawiam serdecznie.
Fajny wiersz, a po obniżeniu ostatniego słowa -
erekcjato.
Miłego dnia:)
Fajnie na wesoło podchodzisz do swojej jakby nie było,
jednak wady.
pozdrawiam
wątpliwej jakości to wyróżnienie, przynajmniej dla
mnie, bo nie lubię spóźnialskich.
Hahaha - to przechlapane masz, bo zawsze kończysz, a
nie zaczynasz. Pozdrawiam radośnie z uśmieche, i
podobaniem :))
i to jest dobra cecha... gdy się spóźnisz na samolot
...to będziesz miał szczęście ...akurat ten nie doleci
do celu ...i sam widzisz ...uniknąłeś śmierci ...