Wiersze SERWIS MIŁOŚNIKÓW POEZJI GRUPA AUTORÓW BEJ

logowanie
Zaloguj
Nie pamiętasz hasła?
Szukaj

Wytęsknione Zapomnienie

Tylko z istoty idealnej wydostać się mógł
Głos tak piękny, sprawiający wrażenie
Jakby w kaprysie swym sam bóg
W ludzkim ciele zstąpił na ziemię.

W swym migotliwym blasku okolicę unurza
Spojrzenie tych oczu, jak słońca promienie
Jątrzące mój spokój, który do reszty wyburza
Ten uśmiech, boski jak czyste natchnienie.

Odnoszę wrażenie, że stoi przede mną
Skrywane głęboko moje marzenie
A że dla mnie cierpieniem jest stanie bezczynnie
- do tego nie w zgodzie z moim sumieniem -
Zamierzenie moje w czyn zamienię
I oddam się w zapomnienie.

autor

Magican

Dodano: 2012-04-05 00:14:53
Ten wiersz przeczytano 450 razy
Oddanych głosów: 8
Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
zaloguj się aby dodać komentarz »

Komentarze (4)

ula2ula ula2ula

Och to sumienie :) Wiersz pięknie utkany w tonie
romantycznym Pozdrowienia Wiersze udane i dojrzały
jezyk Poezji Na tak!

Prawdosław Prawdosław

Bóg napisałeś z małej litery ( do dupy ). Chcesz żeby
Bóg się pojawił w twoim ciele ? ( co ty piszesz ? )
Bóg ? W SWYM MIGOTLIWYM ŚWIETLE, OKOLICĘ RUJNUJE ?
Zgłupiałeś ? Oczy jak słońca promienie ? - DASZ RADĘ W
SŁOŃCE PATRZEĆ I UMRZEĆ ? - uŚMIECH BOSKI ZNOWU Z
MAŁEJ LITERY ? twoja poezja jest nie przemyślana.
ZACZNIJ MYŚLEĆ CO PISZESZ ! sORRY ale mam w dupie
twoją wrażliwość, skoro pisać nie potrafisz.

Julianna1 Julianna1

... i to jak najszybciej, bo zjawisko może zniknąć.
Udało ci się wprowadzić zachwycająco-rozmarzony
klimat.

Dodaj swój wiersz

Ostatnie komentarze

Wiersze znanych

Adam Mickiewicz Franciszek Karpiński
Juliusz Słowacki Wisława Szymborska
Leopold Staff Konstanty Ildefons Gałczyński
Adam Asnyk Krzysztof Kamil Baczyński
Halina Poświatowska Jan Lechoń
Tadeusz Borowski Jan Brzechwa
Czesław Miłosz Kazimierz Przerwa-Tetmajer

więcej »

Autorzy na topie

kazap

anna

AMOR1988

Ola

aTOMash

Bella Jagódka


więcej »