Wywiad z Aniołem

...gdy w niebiosach zadźwięczy gorzki dzwonek to jakiś anioł poświęca skrzydła i aureolę...

Gdy zapytają czy miłość nauczyła mnie łatać
To odpowiem, że anioły od zawsze miały skrzydła
Nim spadłam, to świat oglądałam z lotu ptaka
Lecz los mi nie pozwolił z łucznika strzałą wygrać

Gdy zapytają, co za łucznik zestrzelił mnie z obłoku
To odpowiem, ze to miłość uczyniła mnie kaleką
Strzaskała białe pióra, pozostawiła w amoku
A drogę do słońca uczyniła tak daleką

Gdy zapytają czy żałuje, że nie wzbiję się nad ziemię
To odpowiem, ze bez skrzydeł można dotknąć gwiazd i nieba
Choć miłość tak ulotną jest, a tak trwałym cierpienie
To by oświetlić skronie aureoli mi nie trzeba

Gdy zapytają czy żałuję, że stałam się człowiekiem
To odpowiem, że anioły też czytają zgubne książki
Wypatrują strzał, które stają się im lekiem
Poświęcając skrzyła już nie mają wątpliwości

"Ludzie bowiem to anioły bez skrzydeł, i to jest właśnie takie piękne, urodzić się bez skrzydeł i wyhodować je sobie [...]" Jose Saramago

autor

Nadia Angel

Napisany: 2011-02-14 Dodano: 2011-02-14 21:16:36

Ten wiersz przeczytano 615 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie