wyżarta z uczuć.

sznurem związane
ze sobą
nasze nadgarstki
czerwone pręgi
znamiona powyrzynały

muszę powiedzieć jednak
mój luby
że za czasów wolności
wszystkie te kwiaty
inaczej pachniały

ulotny ten zapach
wyryty w mej głowie
każe mi tęsknić
oczy zamykać czuć
i czuć przestawać
by znów się przewracać

i nie! nie z radości lecz
z nostalgii wypisanej
na mym czole
i choćbym wzrok
podniosła ku górze
coś nie coś w oczy kole

jak oszalała biec chcę
to się wyrywam
to łkając uśmiecham
boś Ty jest to nic że sznur
że 'kocham' Ci wyśpiewam

i znów płynę polaną
kwiatów tych sprzed wolności
odszukuję
i już! i tak! coś mnie łamie
kruszy wpół wygina
odpokutuję

przecie ja marzeń
nie znam
wyrwałeś mi słowa
i wszystko
z gardła

cóż mi po sobie
jak nic nie posiadam
Twa miłość we mnie
mnie całą

wyjadła

dawno mnie tu nie było, ale może powrócę na dłużej;)

autor

baranek6

Napisany: 2012-01-27 Dodano: 2012-03-06 22:56:11

Ten wiersz przeczytano 447 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie