wyżej i wyżej
ula2ula for You pozdrawiam
Oderwij się od tego
co wzrok ogarnia Twój
w otchłani myśli szybuj
a szarość w kajdany skuj
leć tak jak byś umiała
ramiona wznoś do góry
wzbijaj się wyżej i wyżej
aż w dole ujrzysz chmury
tam wsłuchaj się w organy
co grają przez wieki całe
muzyka Ci z nich podpowie
jak w dole wszystko małe
niech wszystko co dostrzeżesz
maluje obraz w Twej duszy
i piękna tego na co dzień
w innych iskierkę zaprószy
05,2009 paolmaol
autor
paolmaol
Dodano: 2009-05-14 12:59:10
Ten wiersz przeczytano 692 razy
Oddanych głosów: 4
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
bardzo dobry wiersz zaczytałam się :) pozdrawiam
Mówisz o astronomii sfer niebieskich, wsłuchaniu się w
wszechświat, to wysoki zamiar. Tę harmonię usłyszeć.
Czy Poeta jakiś już to zrobił?Wielkie zadanie. To
jedynie Pitagoras i Św.Franciszek z Asyżu posiedli
wybitny intelekt i miłość w najczystszej formie.My
zwykli ludzie lokujemy się po środku. Odkrycie, że
prawa ruchu planet można odtworzyć, używając
klawiatury fortepianu to wizja Keplera.A więc
Wszechświat śpiewa.Dziękuję bardzo za wiersz i
dedykację jest dla mnie radością bo wielką
niespodzianką i zaufaniem.O takim rytmie piszę w
wierszach.
Ale do ważnego tego wzlotu jest trudna droga.Ważna dla
ducha Tak to dla ludzi najpiękniejsza iskra w harmonii
kosmosu.Zrozumienie swojego miejsca.Pozdrawiam Cię
serdecznie i jeszcze raz z serca dziękuję.:):):)
Bardzo ładny i wymowny wiersz, to co napisałeś w
ostatniej zwrotce, Ula dawno to czyni! Pozdrawiam.
Ładny wiersz , pozdrawiam