wyznanie
'wciąż twoja uśmiechnięta twarz...
nasza ławka
w ulubionym parku
musiała znieść
najgorsze wyznanie...
chociaż po cichu
dobrze wiedziałam,
że w końcu to się stanie...
nie chciałam nikomu
łamać nietkniętej duszy
uwierz, chciałam,
jak najlepiej,
jeśli dasz mi ostatnią szansę
zrobię wszystko,
by było pięknie...
mamy dwa serca
i oczy tylko dla siebie,
mamy czerwone usta,
dłonie błądzące,
nadzieje, wiarę
w nas,
uczucie gorące...
a ja muszę tylko
zapomnieć o tym,
że był...
i już zaczniemy
życie na nowo
niech tylko
przestanie mi się śnić...
bo wiesz,
zanim świat poznał mnie
z doskonałością twoich słów
inny ideał wkradł się
we mnie
i złamał
serce na pół.
... bo świat się pomylił.'
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.