XXX

"Odpędzam demona strachu,
okiełznać lód mego serca.
Chłeptaj z mej duszy tak właśnie!!!
Wbijaj mi swą drwinę
w pocie czoła zabijając pragnienie,
zabijając trwogę.
Wlecz me ciało ku przestrodze,
a ja wciąż odwagą żądzę.
Wyrwę dłoń szatańską,
pismo oddam,
księdza spale!!!
Lecz nie dla ciebie,
lecz dla niej spokój ducha,
lecz nie krzyż.
Spalę kościół,
oddam dym roztrwonionych pieniędzy.
Odejdź dziś powróć z rana.
Szatan czy bóstwo,
nie wie nawet ma nadzieja.
Ściągnij niebo, grzmotów chmarę
powiedz coś bom ducha stracił.
Cofam słowa cofam oczy,
i wciąż tonę...
Tonę w jej wzroku.
Pędź pragnieniem,
obudź marzenie.
Nie mam wiosła do tej łodzi,
lecz rąk używam bo sił dużo.
Myśli ślę siebie oddaję.
Cofam wszystko cofam zło.
Odejdź diable odejdź świętości obłudna,
jej oddaje duszę nie wam.
Nieposkromione żądze wasze, nimi gardzę!
Marzenia i piękno natury,
wiersz,
kwiat,
zraniona dusza.
Tak, tak właśnie romantyzm wygra z krzyżem,
wrażliwość z diabłem.
Ja pozostanę...
pozostanę sobą...
pozostanę dla niej...!!!"

autor

wiking1983

Napisany: 2013-02-17 Dodano: 2013-02-26 03:36:36

Ten wiersz przeczytano 1128 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Nieregularny Klimat Romantyczny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie