za mało za krótko
kiedyś
wrócisz do domu
i wszystko oprócz mnie
będzie na swoim miejscu
zobaczysz jaki kolor ma brak
i że ślady po kawie
nie znikają same z blatu
zadzwoni
cisza ale nie odbierzesz nie otworzysz
w zwolnionym tempie opadniesz na fotel
będziesz wdychać i wydychać
pustkę jednym płucem
samotna
szklanka wyleje żale
do środka spłyną herbaciane łzy
a ty przełykając wspomnienia
skurczysz się jak czas
Komentarze (33)
świetny wiersz.
Tak (odp. na Twoje pytanie), a przy okazji 29 ode
mnie. Ps. Tylko słowo "cisza" jakoś lepiej pasowało by
mi linijkę wyżej. *
Bardzo dojrzały, mądry przekaz, pozdrawiam ciepło.
Piękna nostalgia, czasem jest za późno, gdy się pewne
rzeczy zrozumie, msz.
Pozdrawiam, fajnie że tu byłaś/jesteś?...:)
Mnie też się podoba. Bardzo wymowny początek i reszta
też znakomita. Pozdrawiam
Świetny! Pozdrawiam, miłego dnia :)
często nie doceniamy to co mamy,,gdy stracimy to oczy
zdumione, szeroko otwieramy,,,smutnie, pozdrawiam
Świetny wiersz. Myślę, że można uczyć się u Ciebie,
jak pisać.
Bardzo dobry.
Ciekawie. Prawie wszyscy tak mają, że
to co mają, po stracie doceniają.
Bardzo podoba mi się fragment:
"zobaczysz jaki kolor ma brak
i że ślady po kawie
nie znikają same z blatu"
Miłego dnia.
ajw bardzo dobre porównanie
pozdrawiam
z każdej metafory przenika smutek,
emocje przechodzą na czytelnika i nie sposób oprzeć
sie refleksji nad prawdziwością tych słów
Piękny dojrzały wiersz
rewelacyjne słowa...piękne ale smutne.Jednak czytałem
kilka razy i...jesteś wielka!pozdrawiam
nic nigdy nie jest nam dane na zawsze, na wszystko
trzeba zasłużyć, pozdrawiam