ZA MNIE

słyszę kroki na opustoszałej
klatce schodowej
dom wymarły straszy pustką murów
słyszę kroki
miarowe ciche złowrogie
zawłaszczają każdy kąt przestrzeni
mojego domu
i głosy syczące ciemność
zakazujące oddychać
zrzucające bomby słów
niszcząc ostatnie skrawki
własnej egzystencji
chwytam za broń
słowa kule farba mały oręż
uczę się strzelać obojętnością ciszy
dręcząc ciągłymi ćwiczeniami
przeładować rozebrać złożyć celnie
wróg nie śpi czujny również
wierzcha kpi obraża prowokuje
wartości wpajane przez praojców
zamazuje kreśląc własne wizje
gott mit uns na sklepowej półce

strzał
nie ode mnie
nie chciałem bóg mi świadkiem
za późno pod murem stoję
wybaczcie mi dzieci
nie odważyłem się strzelić
zróbcie to za mnie
zabijcie ich nie wpadając
w skrajności niewolę


Piotr Oczkowski

autor

Wędrowiec pustyni

Napisany: 2018-08-03 Dodano: 2018-08-03 22:09:27

Ten wiersz przeczytano 732 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie