Za płotem
ogród stary jakich tysiące
on i ona z siwizną na skroni
patrzą na siebie jak kwiaty
wychylające się do słońca
z miłością i zrozumieniem
zostali sami z tym miejscem
i wspomnieniami które dają
im radość przetrwania i snem
o swoim szczęściu
autor Iwona Derkowska wsz.pr.zastrz.
autor
Iwona Derkowska
Dodano: 2017-05-01 18:53:07
Ten wiersz przeczytano 559 razy
Oddanych głosów: 19
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (18)
zostali sami ..on i ona .. a szkoda wiersz ładny ..
moje dzieci i wnuki o nas pamiętają .. i to jest
piękne w naszej starości ale czytam to tylko jak
wiersz ..
Piękny wiersz, piękna miłość.
Dobrego dnia Iwono.
Pozdrawiam serdecznie;)
Boze jakie piekne, a jakze smutne, pozdrawiam
alina-ala-ja nie doczekałam ale cieszy mnie widok u
innych.Pozdrawiam.
Takie miejsca są przepiękne.
Piękna miniaturka o dojrzałej miłości.Pozdrawiam
serdecznie.:)
Ładnie piszesz o prawach życia Iwonko, no cóż takie
ono jest, ale dobrze, że mają siebie, to bardzo wiele
:)
Serdeczności majowe przesyłam:)
piękna miniaturka ...dojrzała miłość też jest piękna
:-)
pozdrawiam
Piekna milosc. Pozdrawiam IWONKO
Piekny obraz dwojga dojrzalych ludzi i dojrzalej
milosci. Moc serdecznosci.
Ładnie, z ciepłą refleksją i nostalgią :)
A to jednak jest szczęście,
mieć takie swoje miejsce!
Pozdrawiam!
-- oj, nie każdemu dane nawet doczekać starości, a co
dopiero miłości i zaufania na tak długie lata...
To szczęście dotrwać i być zawsze razem i ze sobą. Za
nic tego nie kupisz. pozdrawiam.
Miło przeczytać było...
+ Pozdrawiam majowo