Za słuszną sprawę

prosty wiersz...

Odziali nas w mundury.
Do ręki karabin włożyli.
Piersi dumą napełnili.
A potem na śmierć nas wysłali.

Umieraliśmy za ich interesy.
Wykrwawialiśmy się pod ich komendą.
Codziennie ginął jeden z nas.
Codziennie jeden z nas osieracał żonę i dzieci.
Płaciliśmy krwią za "słuszną" sprawę.

Ci po drugiej stronie byli tacy jak my.
Tak samo wystraszeni, tak samo zdesperowani.
Oni też mieli rodziny.
Teraz ja mam ich krew na rękach.

Wojna się skończyła.
"Wygraliśmy", próbowałem to powiedzieć moim przyjaciołom, jednak oni już nie żyją.
Ich ciała leżą zagrzebane daleko, daleko od rodzinnych stron.

Dostałem medal - za męstwo, płaczę kiedy patrzę na niego.
Pochwały i gratulacje od generałów - nic nie warte w obliczu śmierci, nabierają wspaniałego blasku w świetle fleszy.

Boję się nocy.
Kiedy zamykam oczy widzę moich towarzyszy broni, umierających mi na rękach.
Ani medal czy pochwała nie zwróci żonom ich mężów, dzieciom ich ojców.

Chociaż przeżyłem to piekło, to jednak poległem tam na zielonej trawie obcej krainy, razem z moimi braćmi.
Powiedzieli nam że walczymy o słuszna sprawę.
Kłamali, walczyliśmy dla nich i za nich.

Na ich ołtarzach złożyliśmy własne życia.
Za to właśnie mamy, ich pochwały i medale, wdowy i sieroty.

autor

czlowiek we mgle

Dodano: 2007-12-12 14:14:31

Ten wiersz przeczytano 959 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Biały Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie