Za trzysta wzruszen...

Grazynie,ktora wiele razy odsunela smutki...

Miedzy proza dnia, a wierszem
tworzysz portret swoj prawdziwy,
pedzisz stale gdzies przed siebie,
choc czasami nie masz sily.

Wylapujesz radosc zycia,
wciaz na nowo odnajdujesz,
ze zyc trzeba na obrotach,
pieknie w tancu tym wirujesz.

Szczescia wieze swa budujesz,
jestes prawie na jej szczycie,
wzrokiem tulisz przestrzen dobra,
w tej radosci-twoje zycie.

Zapominasz szybko bole,
troski smiechem swym powielisz
i pocieszysz tych, co w smutku,
z nimi radosc swoja dzielisz.

Masz tez intymnosci swoje,
co twe serce roztapiaja,
wieza Babel,iskry w oczach-
zadnych granic wciaz nie znaja.

Trzysta wierszy,trzysta pragnien,
swiat zamkniety w teczy strofach,
wciaz radoscia tryskasz wokol,
zyc dla innych-twa tesknota.

autor

Maeuslein

Napisany: 2006-02-06 Dodano: 2006-02-07 06:43:51

Ten wiersz przeczytano 536 razy

Oddanych głosów: 32

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie