Zabrakło czasu
Zabrakło czasu już na miłość,
gdy strach umysły trzymał w szponach,
tych co powinni żyć, nie było,
ziemia w letargu pogrążona.
Nie było czasu żeby kochać,
powiędły kwiaty, zgasły myśli,
by poranionych podnieść z kolan,
sen o zbawieniu jej się przyśnił.
A kiedy obłęd eksplodował,
to wtedy milczeć już nie chciała,
potrzeba czynów, zbędne słowa,
nie wolno stchórzyć, trzeba działać.
Gdy pod ciosami cnoty giną,
i nie ma komu ich ratować,
chociażby jedna sprawiedliwa,
piękno odrodzi się od nowa.
(Charlotcie Corday)
autor
Bogumił1
Dodano: 2022-06-03 19:38:33
Ten wiersz przeczytano 1283 razy
Oddanych głosów: 14
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (21)
Przepiekny wiersz
Pozdrawiam
Bardzo dziękuję Marku za ciepły komentarz. Pozdrawiam.
Piękny wiersz w smutnym przekazie. Myślę, że z
pewnością będzie potrafił poruszyć każde serce i
skłonić czytelnika do refleksji nad istotą potrzeby
jaką jest miłość.
Pozdrawiam Bogumile:)
Marek
Tadeuszu, dzięki za wizytę i czytanie. Pozdrawiam.
Zajrzałem również do Ciebie.
Mario, jeszcze tego Marata, odpowiedzialnego za
bezsensowną śmierć wielu tysięcy ludzi pochowali w
Panteonie w Paryżu. Prawdę mówiąc, nie wiem, czy do
dziś tam leży, w tym samym miejscu co nasza Maria -
Curie, czy Wiktor Hugo. Dzięki za komentarz.
Pozdrawiam.
Dziękuję Sisi za zatrzymanie i przeczytanie.
Pozdrawiam serdecznie.
Krzemanko, wezmę pod uwagę Twoją propozycję. Nie
chciałbym kopiować pomysłu, ale na pewno z niego coś
zaczerpnę, jeśli pozwolisz:) Pozdrawiam.
Lariso, cieszę się, że mogłem zainteresować. Charlotta
naprawdę była wyjątkowa. Szkoda, że tutaj nie można
wrzucać prozy, bo opisuję ją tak po swojemu, od serca.
Wyjątkowa dziewczyna, taka jak Joanna d.Arc, czy nasze
panie walczące w powstaniach, choćby Emilia Plater,
najbardziej znana, ale także setki innych.
Szadunko, dziękuję za komentarz, podobanko i
pozdrawiam serdecznie.
Z przyjemnością przeczytałam wiersz.
I poczytałam o Charlotcie Corday, żeby wejść w temat
wiersza.
Dramatyczna postać.
Piękny wiersz z dobrą puentą.
Pozdrawiam serdecznie
Piękny wiersz i dobrze, że puenta optymistyczna :)
Pozdrawiam serdecznie :)
Dziękuję JoViSkO za wizytę, miło Cię widzieć, i
komentarz. Pozdrawiam.
Anno, kolejny o tym samym, ale fascynuje mnie ta
postać im więcej o niej czytam. Jest bardzo dobra
francuska strona na jej temat;
http://c.corday.free.fr/index.php?page=histoire/bioCC.
Dzięki za przeczytanie i komentarz. Pozdrawiam.
Anno 2;), właśnie to jest najgorsze, gdy w coś
wierzysz, a ci którzy są odpowiedzialni za realizację,
całkowicie te ideały wypaczają. Tak, ze aż boli.
Pozdrawiam.
Podoba mi się w treści i formie ta pochwała odwagi.
W finale zamiast:
„chociażby jedna sprawiedliwa,
piękno odrodzi się od nowa.”
przeczytało mi się
„wystarczy jedna sprawiedliwa,
by piękno świata odbudować.”
ale to nie mój wiersz. Miłej Niedzieli Bogumile:)