Zaduma

Patrzę w lustro
na swoją twarz,
odbija się w niej życia
ponad czterdzieści lat.

Lubię to odbicie
niebrzydkie, okrągłe
z uśmiechem,
trochę zadumane,
bo czym jest życie-
wędrówką w nieznane.

Świat wciąż idzie na przód,
trochę mnie bawi i intryguje,
tak sobie o tym świecie dumam,
gdy w parku spaceruję.

Wolno krok za krokiem
pełen przyzwoitości,
czekam na spełnienie marzenia
o wielkiej miłości.

Co zrobić gdy wokoło
wszystko się zmienia,
źle robi człowiek,
jeżeli wartości życia
nie docenia.

O tym wszystkim myślę,
ale jestem pewien,
że wszystko przeminie,
zostanie tylko miłość,
ona i nic więcej.

autor

lew Judy

Napisany: 2021-11-24 Dodano: 2021-11-24 08:29:36

Ten wiersz przeczytano 603 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie