W zadumie

-Bella Jagódka, - ana , dzięki za podpowiedzi.
Częściowo z nich skorzystałem i poczyniłem pewne
drobne korekty. Pozdrawiam

upsss ... miało być
"jedyna myśl tylko przytłacza"

"Codzienność to taka wędrówka
Po szlakach, ścieżkach, zakątkach.
To podróż, gdzie ciągle szukasz…
A jak byś był wciąż na początku".
a może:
"Codzienność to taka wędrówka
Po szlakach, ścieżkach i zakątkach.
Podróż, gdzie ciągle czegoś szukasz…
A jak byś był wciąż na początku"

i jest równo, rytmicznie, z zachowaniem Twojego
wiersza i po 9 sylab w wersie.
" I znajdziesz czasem miejsce, gdzie wracasz,
Tajemne, pachnące, takie inne.
Ta jedna tylko myśl przytłacza,
Jak temu miejscu dać na Imię…?"

a tak:

"Znajdziesz swoje miejsce, gdzie wracasz,
Tajemne, pachnące, a inne.
Jedna tylko myśl przytłacza,
Jak temu miejscu dać na imię…?"


Przepraszam, że się wtrąciłam. Wiersz Twój i zrobisz,
co uważasz. Pozdrawiam

Jak temu miejscu dać na Imię - jakie temu miejscu
nadać imię.
Myślę, że brzmiało by lepiej.

Ciepły wiersz, podoba mi się :)

Z pewnością byłoby wiele imion. Ładny refleksyjny
wiersz. Pozdrawiam:)

może po prostu Spełnienie... ciekawie

Jak temu miejscu dać na imię!
pięknie! Pozdrawiam:)

Pomysłowo i refleksyjnie. Pozdrawiam ciepło.

prawdziwe)))

dobra refleksja nad życiem :) pozdrawiam :)+

Każdy ma chyba swój zakątek,do którego lubi
wracać.Podoba mi się.
Pozdrawiam.

Pozdrawiam majowo