Zaduszki

Zmierzch ogrzany płomykami pamięci.
Na zachodzie wieża kościoła w różowej
poświacie.Tam się wszystko zaczynało
i kończyło.Sakramenty.Z wolna kości
przodków obracają się w proch.

Dziadkowie.Jan zmarł przed wojną.
Zwoził drewno na rozbudowę kościoła.
Potem stawał przy wejściu pod chórem.
"Nawet drzewa mu się kłaniały", słowami
proboszcza, gdy szedł do powstania.
Antoni uparty i wytrwały jak Drzymała.
Dwa konie, kilka krów. Jaki tam kułak?
Dzieciom nie pozwalał przekraczać
granic własnego podwórka.

Babcie.Apolonia cała w czerni. Na fotografii wdowa z dzewięciorgiem dzieci.
Julcia była z nami najdłużej.Lubiła wspominać młode lata.Kochała Feliksa poślubiła Antka po nim Bernarda dla renty.Spoczęła obok drugiego pogodzona z losem.

Pokolenia mijają.Gwiazda Wieczorna
znowu zajaśniała na firmamencie.

autor

cichogórzanka

Napisany: 2013-11-07 Dodano: 2013-11-07 09:30:08

Ten wiersz przeczytano 725 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Refleksyjny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie