Zagarniam niebo by poczuć...
w ciszy słów
przelewa się ich potok
nagimi frazami
serca drżą
zamykają świat
w obłoki
feerią szeptów
rydwan płynie
w gołębie zaprzężony
gubi róże
jabłka oraz mirt
mocą których
tyś mi nocą
ja tobie
dniem
Komentarze (47)
Subtelny wiersz. Pozdrawiam serdecznie
Bardzo romantyczny utwór, pozdrawiam