Żagiew
Uczucie
ongiś żagiew rozpłoniona
brakiem
drogocennego tlenu
tłumione
przygasło
na pozór martwe
spopielałe
głęboko w sercu
wciąż tkwi zarzewiem
tli się nadzieją
wystarczy nikły powiew
by na nowo rozgorzeć
wznieść się płomieniem
-33-
autor
Kri
Dodano: 2023-03-19 22:14:26
Ten wiersz przeczytano 1351 razy
Oddanych głosów: 34
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (34)
Gdy tli się nadzieja to niewiele trzeba... Ślicznie.
Pozdrawiam serdecznie :)
Życiowa, miłosna melancholia z jakże prawdziwą puentą,
pozdrawiam ciepło i ślę serdeczności.
Wystarczy nikły powiew
By na nowo rozgorzeć
Prawda i jeszcze 3x prawda;)
Cierpliwość, nie zawsze warto zapalać to co się tli,
może taki jego urok.
Pozdrawiam, +
Miłego popołudnia
Więc trzeba dbać o uczucie:)
Bardzo ładnie:)
Pozdrawiam serdecznie:)*
Tak to niestety z miłością bywa,
kiedy brakuje w sercach paliwa...
Bardzo fajny, melancholijny wiersz.
Serdecznie pozdrawiam życząc miłego wieczoru :)
Dopóki się tli jest nadzieja;)
jeszcze się tli
Miłego dnia:)
Jeszcze długo będzie się tlić...
Pozdrawiam Kri
Dobrze ujęta owa rzeczywistość.
Pozdrawiam
Marek
ładnie- wystarczy nikły powiew a płomień znów
rozgorzeje.
Tak jak w wierszu, uczucie potrzebuje ,,tlenu" czasem
jest go tak dużo, że istna pożoga, a czasem zaczyna go
brakować. Jeśli coś było wielkim ogniem, to zawsze
będzie się tliło, nigdy nie zgaśnie.
Dość znana metafora, ale w ciekawy sposób ujęta.
Pozdrawiam:)
+ miłego dnia życzę
Jesli na pozor martwe
To z pewnoscia wystarczy
:)
Pozdrawiam Kri
Bardzo podoba mi się Twój wiersz.
Pięknie przedstawiłaś spoób na wzniecenie przygasłego
uczcia.
Może czasem warto spróbować?
Serdecznie Cię pozdrawiam :)