Żaglowiec
Z tyłu nadbrzeża w zupełnej ciszy
Gdzie rzadko można spotkać człowieka
Biały żaglowiec znalazł swą niszę
Miejsce na które w swym życiu czekał
Choć śladów cumy darmo tu szukać
A wszystkie reje są pełne żagli
Odpłynąć stąd już by nie umiał
Wyśnionych marzeń czując realność
Burzliwą młodość wspomina z pogardą
Sztormy co rwały kotwice hardo
I wiatry łamiące bocianie gniazdo
Dziś wszystko odcięte jak halabardą
Na pustej przystani z dala od świata
Wspięta na palcach drobna dziewczyna
Imię swe pragnie statkowi nadać
Wiedząc, że dla niej się tu zatrzymał
autor
Grusana
Dodano: 2020-03-07 18:21:43
Ten wiersz przeczytano 2348 razy
Oddanych głosów: 33
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (41)
wiersz twój jak żaglowiec po Oceanie płynie ...
Super zakończenie bardzo ciekawej całości ;)
Pozdrowionka miłej nocki ;)
Dostał druga szansę,gdy pojawiła sie ona...;)
;) Sedov ponoc w fatalnym stanie,a mój żaglowiec pełen
życia;) Pozdrawiam!
Może to Sedov? Ostatnio widziałem go z bliska. A
nie...to żenskie imie.
Dziękuję za wizytę!
Pięknie romantycznie z nutką tajemniczości - moje
klimaty:-)
pozdrawiam
ładny, taki w stylu ballady, pozdrawiam :)
Dziękuję!
Ciekawa opowiesc pozdrawiam
Podoba się opowieść.
Pozdrawiam
Elu i treść, i budowa na TAK.
Śliczny, romantyczny wiersz ze znakomitą puentą, na
wielki plus, pozdrawiam ciepło.
Przepiękny romantyczny wiersz i historia :)
Pozdrawiam serdecznie :)
Świetny.Z przyjemnością czytałam.Pozdrawiam.